Bł. Anna od Jezusa - towarzyszka św. Teresy od Jezusa

Błogosławiona Anna od Jezusa była uczennicą świętej Teresy od Jezusa i świętego Jana od Krzyża.

Urodziła się w Medina del Campo 25 listopada 1545 roku. Została ochrzczona tego samego dnia. Jej rodzicami byli Diego Lobera i Francisca de Torres. Jedyny brat, Cristobal Lobera, został później jezuitą. Już w dzieciństwie została osierocona – tata zmarł kilka miesięcy po jej narodzeniu, a mama, gdy miała 9 lat. Wychowywała ją w Medina del Campo babcia ze strony ojca. W 1560 roku razem z bratem przenieśli się do Plasencia do babci ze strony matki.

W 1569 roku poznała świętą Teresę od Jezusa w klasztorze św. Józefa w Avili, gdzie też wstąpiła pod koniec 1570 roku. Będąc jeszcze nowicjuszką, zastała przez Świętą Matkę przeznaczona na nowopowstającą fundację w Salamance. Wyjechały z Avili, a po drodze odwiedziły klasztor karmelitów bosych w Mancera. Tam po raz pierwszy Anna zetknęła się ze świętym Janem od Krzyża.

W Salamance złożyła profesję zakonną 22 października 1571 roku. W grudniu 1574 roku Święta wzięła ją ze sobą na fundację do Beas de Segura (Jaen), dokąd przybyły 18 lutego 1575 roku. Święta Fundatorka zostawiła tam Annę jako przeoryszę. Oficjalne zapoczątkowanie klasztoru karmelitanek bosych w Beas miało miejsce 24 lutego 1575 roku. Tutaj też doszło do drugiego spotkania ze świętym Janem od Krzyża w październiku bądź listopadzie 1575 roku, kiedy to Święty zatrzymał się w Beas w drodze do El Calvario. Od tego czasu duchowe pokrewieństwo połączyło Annę i Jana. Święty został spowiednikiem wspólnoty w Beas.

1 stycznia 1581 roku Anna z grupą mniszek i świętym Janem od Krzyża udała się na fundację do Granady w zastępstwie za Świętą Matkę, wówczas przebywającą w Avili i bardzo zmęczoną i chorą. Anna była pierwszą przeoryszą klasztoru w Granadzie. Aż do listopada 1584 roku mniszki mieszkały w domu Anny de Peñalosa, pozostając pod kierownictwem duchowym świętego Jana od Krzyża. Opatrzność Boża sprawiła, że Święty znowu był blisko – został wybrany przeorem konwentu Męczenników w Granadzie. Tam też napisał komentarz do poematu Pieśń duchowa i dedykował go błogosławionej Annie.

W 1586 roku Anna została przeznaczona na fundację karmelitanek bosych w Madrycie, gdzie sprawowała urząd przeoryszy do 1589 roku, a we wspólnocie przebywała do 1594 roku. Były to lata napięć i cierpień związanych z despotycznym ojcem Mikołajem Dorią. Trwały aż do jego śmierci, która nastąpiła w konwencie w Salamance w 1594 roku. Anna w 1596 roku została wybrana przeoryszą w klasztorze karmelitanek bosych w Madrycie, wbrew opozycji ze strony przełożonych z Madrytu. W 1599 roku nastąpiła reelekcja Anny.

W 1604 roku została przeznaczona na fundatorkę Karmelu Terezjańskiego we Francji. Wyjechała wraz z grupą pięciu mniszek, wśród których była również błogosławiona Anna od św. Bartłomieja. 4 sierpnia 1604 roku została mianowana przeoryszą tego pierwszego klasztoru we Francji. Fundatorki dotarły do Paryża 15 października 1604 roku.

14 stycznia 1605 roku błogosławiona Anna towarzyszyła fundatorkom klasztoru w Pointoise, po czym powróciła do Paryża 18 stycznia. Podobnie we wrześniu udała się z mniszkami fundatorkami klasztoru do Dijon, do którego była przeznaczona. Zachorowała tam jednak i opuściła Dijon 30 grudnia 1606 roku, ponownie wracając do Paryża, a w Dijon zastąpiła ją błogosławiona Anna od św. Bartłomieja.

Z Paryża wyruszyła do Brukseli, dokąd dotarła 22 stycznia 1607 roku, a w trzy dni później zainaugurowano tam nową fundację terezjańską, której Anna została mianowana przeoryszą. Tutaj miała też możliwość spotkania się z ojcami Hieronimem Gracianem od Matki Bożej i Tomaszem od Jezusa, swoimi starymi znajomymi i wiernymi synami św. Teresy od Jezusa. W Belgii oprócz Karmelu w Brukseli ufundowała klasztory w Lovanium i w Mons (1607 r.). Powróciła następnie do Brukseli i przez wiele lat bardzo cierpiała fizycznie i duchowo. W tym mieście zmarła 4 marca 1621 roku.

Wkrótce rozpoczęto zbieranie informacji do procesu beatyfikacyjnego w różnych diecezjach Belgii. Przedłużyły się one aż do 1642 roku. Po przerwaniu prac wznowiono je w 1872 roku. Anna od Jezusa (Lobera) została ostatecznie beatyfikowana przez papieża Franciszka w Brukseli 29 września 2024 roku.

Jest to postać wyróżniająca się w początkach Karmelu Terezjańskiego. Formowana przez samą Świętą Matkę, Anna od Jezusa powie: „Z Matką Teresą od Jezusa łączyła mnie tak rodzinna więź, że czy to bezpośrednio, czy poprzez jej własne listy wiedziałam na bieżąco prawie o wszystkich jej sprawach. Są ukazane w jej książkach, do których zasadniczo się odwołuję” (BMC 18,462). Ze Świętą Teresą dzieliła życie, styl i doświadczenia w Karmelach w Avila, Salamance, Beas… i w wielu podróżach przez Kastylię i Andaluzję.

Z miłości do Świętej, jej dzieła, jej charyzmatu i jej stylu musiała stawić czoła tym, którzy próbowali je zmienić, tzn. ojcu Mikołajowi Dorii i niektórym jego współbraciom w Hiszpanii. Dlatego była nazywana „kapitanem przeorysz”, była liderem tych, którzy byli w opozycji do zmiany stylu terezjańskiego. To samo wydarzyło się we Francji z kardynałem Piotrem de Berullem (francuskim Dorią). Ceniła, szanowała i wewnętrznie utożsamiała się z dwoma Świętymi Reformatorami Karmelu: świętą Teresą od Jezusa i świętym Janem od Krzyża. Zawsze miała przy sobie kopię Pieśni duchowej.

Poza tymi zasługami Anny od Jezusa, ważny jest jej wkład w pierwsze wydanie dzieł Świętej Matki Teresy. Będąc przeoryszą w Madrycie, wykorzystała przyjaźń z cesarzową Marią Austriacką, aby odzyskać autograf Księgi życia, przetrzymywany przez Inkwizycję. Poza tym, jej przyjaźń z bratem Ludwikiem z Leonu wpłynęła na jego decyzję, by przyjąć odpowiedzialność za wydanie dzieł Świętej Matki. Dzięki temu zostały one wydane i wydrukowane w Salamance w 1588 roku.

Błogosławiona Anna wiernie zachowywała „dziedzictwo terezjańskie”: promowała kult i dzieła świętej Teresy we wszystkich miastach, do których Opatrzność ją zawiodła, zakładała Karmele Terezjańskie w Hiszpanii, Francji i Belgii, a także popierała fundacje w Polsce i w Niemczech.

W ostatnich latach życia była ogniwem łączącym początki Karmelu z rodzącą się Kongregacją włoską Karmelu Terezjańskiego. Miała kontakty z wybitnymi karmelitami bosymi Kongregacji włoskiej, takimi jak: Tomasz od Jezusa, Jan od Jezusa Maryi, Ferdynand od Świętej Maryi, Dominik od Jezusa Maryi (Ruzola) itd.

Błogosławiona Anna charakteryzowała się dużą mądrością, roztropnością i głębokim życiem duchowym połączonym z wielkimi wymaganiami wobec siebie i wyrzeczeniem, jednak mając zawsze na uwadze głęboki humanizm terezjański. Tego wszystkiego uczy wraz ze świętą Teresą od Jezusa. Jest wielką znawczynią i przekazicielką duchowości terezjańskiej.

Jej wpływ dotyczy także życia świętej Teresy od Dzieciatka Jezus, czyli końca XIX wieku. 8 września 1896 roku Mała Święta pisała:

„O brzasku poranka znalazłam się (śniąc) jakby w krużganku, wraz z kilkoma osobami, które jednak były dość oddalone. Blisko mnie stała tylko Nasza Matka. Nieoczekiwanie zauważyłam trzy karmelitanki, nie widziałam, w jaki sposób weszły. Odziane były w płaszcze i długie welony. Zdawało mi się, że przyszły zobaczyć się z Naszą Matką, było zaś dla mnie jasne, że przychodziły z nieba. W głębi serca zawołałam: Ach, jakże byłabym szczęśliwa, gdybym ujrzała twarz jednej z nich! Wówczas, jakby słysząc moja prośbę, najwyższa spośród świętych zbliżyła się do mnie. Od razu upadłam na kolana. I - co za szczęście! - karmelitanka ta uchyliła welonu, a raczej go uniosła, i okryła mnie nim… Bez żadnego wahania rozpoznałam w niej czcigodną Matkę Annę od Jezusa, która założyła Karmel we Francji. Twarz jej była piękna, pięknem nieuchwytnym, i choć żaden promień się z niej nie wydobywał, to przecież, pomimo welonu, który osłaniał nas obydwie, widziałam w tej niebiańskiej twarzy światło niewymownie łagodne, światło, które nie padało na nią z zewnątrz, lecz promieniowało z niej samej.….” (MsB 2v).

To doświadczenie świętej Teresy od Dzieciatka Jezus ukazuje wpływ błogosławionej Anny nie tylko w czasach, gdy żyła i zakładała klasztory we Francji i Belgii. Jej duch terezjański przeniknął do Karmelu francuskiego, a dzięki niemu wpłynął także na Karmel na Dalekim Wschodzie.

Angel Manrique, cysters, przyszły biskup Badajoz, był pierwszym biografem Matki Anny. Napisał jej 2- tomową biografię: La venerable madre Ana de Jesus, disipula y companera de la s. m. Teresa de Jesus y principal aumento de su Orden, fundadora de Francia y Flandes, Bruksela 1632.

Na podstawie książki: PEDRO ORTEGA OCD: Figuras del Carmelo. Tras las huellas de Teresa de Jesus, Monte Carmelo, Burgos 2013.

FUNDACJA KARMEL NA WOLI

SKLEP

FUNDACJA KARMEL NA WOLI

Śledź nas: